Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Ανακοινωση απο Βόλο σχετικά με τις εκλογές στο ΕΚΒ.



Για τις εκλογές του ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΒΟΛΟΥ


         
Η Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών καλεί τους ταξικούς συνδικαλιστές να στηρίξουν και να ψηφίσουν το ανεξάρτητο ταξικό ψηφοδέλτιο της ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ στις επικείμενες εκλογές για την ανάδειξη της νέας διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Βόλου.
Η Πρωτοβουλία μας δεν παραιτείται από το αυτονόητο δικαίωμα των εργατών για την  ανανέωση του μηχανισμού των συνδικάτων, ιδιαίτερα τώρα που ο εργοδοτικός συνδικαλισμός μετατράπηκε σε συνδικαλισμό των εργοδοτών μετά την εμφάνιση της ΓΣΕΕ και του ΕΚΒ σε ρόλο αφεντικού στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας. Η γραφειοκρατία σέρνει ολόκληρη την εργατική τάξη στην καταστροφή με τις 24ωρες απεργιακές τουφεκιές, έχει εγκαταλείψει τους εργαζόμενους των ΟΤΑ και σπέρνει σύγχυση για τα καθήκοντα της επόμενης μέρας.
Ενώ σήμερα απαιτείται η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα της τάξης μας για να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες της καπιταλιστικής καταστροφής, η πλήρης υποταγή των ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ στο κεφάλαιο, έχει οδηγήσει στην ανάγκη αυτή η πάλη να διεξαχθεί από όλα τα μαχόμενα στρώματα (εργαζόμενους και άνεργους, δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα), προωθώντας την αυτο-οργάνωση των εργατικών μαζών από τα κάτω, ενοποιώντας τη δράση μας σε ανεξάρτητα κέντρα αγώνα εργατών (ΑΚΑΕ), παλεύοντας για την οργάνωση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας ως απαραίτητη προϋπόθεση για να ανατραπούν οι αστικές κυβερνήσεις και τα μνημόνιά τους και να αντιμετωπιστούν οι δραματικές συνέπειες της καπιταλιστικής χρεοκοπίας που δεν πρόκειται να βρουν γιατρειά ούτε μέσα στον καπιταλισμό, ούτε σε ένα εθνικό πλαίσιο.

Παλεύουμε, χωρίς καμιά καθυστέρηση, για τη συγκρότηση του ΑΚΑΕ και στη Μαγνησία για να δοθούν οι ταξικές μάχες με σχέδιο και επαναστατική προοπτική και καλούμε όλους τους μαχόμενους αγωνιστές να ενισχύσουν τη συγκρότησή του.



27 Νοέμβρη 2012

Πρωτοβουλία για ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΕΡΓΑΤΩΝ (Μαγνησίας)
Τηλ. Επικοινωνίας: 6972004219, 6970967338,6932383052,6972967981

ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΠΕΜΠΤΗ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 18.00 ΚΑΜΑΡΑ

ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ


ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ 
ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗΣ
ΠΕΜΠΤΗ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 18.00 ΚΑΜΑΡΑ
με κατάληξη στο εργοστάσιο της Βιο.Με.


Το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής (ΒΙΟ.ΜΕ.) είναι ένα εργοστάσιο όπως πολλά άλλα. Εγκαταλελειμμένο από την εργοδοσία εδώ και 19 μήνες, φορτωμένο με χρέη από τη μητρική εταιρεία (Φίλκεραμ-Τζόνσον), χρέη προς τους εργαζόμενους, το Δημόσιο, προμηθευτές κ.τ.λ. Τα αφεντικά (η οικογένεια Φιλίππου) "εξαφανισμένα" και χωρίς κανείς από τη κρατική εξουσία να τους ενοχλεί ουσιαστικά για τα χρέη.


Οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, όμως, δεν επέλεξαν μία από τα ίδια. Απλήρωτοι και σε επίσχεση εργασίας από τον Μάη του 2011, δεν επέλεξαν να κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια, απόδεχόμενοι τη "μοίρα" που επιφυλάσσει η κρίση που οι καπιταλιστές δημιούργησαν: την ανεργία, την εξαθλίωση και την υποταγή. Οι εργαζόμενοι της Βιο.Με. οργανωμένοι στο σωματείο τους, επέλεξαν την άμεση δημοκρατία και τις διαδικασίες βάσης, για να αποφασίσουν την πορεία του αγώνα τους. Δεν ανέθεσαν σε κανέναν "τρίτο" ή "ειδικό" τον δικό τους αγώνα, μα πήραν την υπόθεση στα δικά τους χέρια. Σ' ένα τέτοιο σωματείο βάσης, σε αυτές τις γενικές συνελεύσεις γεννήθηκε και άνθισε ο σπόρος της ανάγκης. Ο αγώνας των εργατών της Βιο.Με. δεν παρέμεινε στο επίπεδο της διεκδίκησης των δεδουλευμένων αλλά έκανε ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός:
Οι εργαζόμενοι της Βιο.Με. αγωνίζονται να περάσει το εργοστάσιο στα δικά τους χέρια με πλήρη εργατικό έλεγχο. Αγωνίζονται να δημιουργηθεί προηγούμενο και πλαίσιο στη χώρα, για εργατικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις που αναλαμβάνουν την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής από τους ίδιους τους παραγωγούς του πλούτου.
Αυτό το (τεράστιο) βήμα αγώνα που κάνουν οι εργάτες της Βιο.Με. έχει δύο κατευθύνσεις και δύο παραλήπτες:
Πρώτον απέναντι στη πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία, όλους τους άνεργους, τους απολυμένους, τους εργαζόμενους, όλη την εργατική τάξη. Σε μια εποχή που ο αντεργατικός οδοστρωτήρας του κεφαλαίου εξευτελίζει την αξία του "εμπορεύματος των εμπορευμάτων", την αξία της εργατικής δύναμης, και πετά στο περιθώριο της κοινωνίας εκατομμύρια εργαζόμενους, ντόπιους και μετανάστες, γυναίκες και άνδρες, ηλικιωμένους και νεολαία, η οργάνωση και η αντεπίθεση της τάξης των καταπιεσμένων πρέπει και οφείλει να αποκτήσει επιθετικά χαρακτηριστικά: ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ, ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ, να ποιο είναι το ελπιδοφόρο κάλεσμα των εργαζομένων της Βιο.Με!
Δεύτερον, απέναντι στη κρατική εξουσία. Μας μιλούν για "ανάπτυξη" και "μείωση της ανεργίας", την ίδια στιγμή που τρόικες, κυβερνήσεις και μνημόνια σαρώνουν κάθε δικαίωμα που με αγώνες έχει η τάξη μας κατακτήσει. Απέναντι σε αυτούς το σωματείο της Βιο.Με. θέτει πια ένα καίριο δίλλημα:  Ή θα αποδεχτείτε και θα νομιμοποιήσετε τη πρόταση επαναλειτουργίας του εργοστασίου όπως έχει κατατεθεί από το σωματείο ή το εργοστάσιο θα ανοίξει από τους ίδιους τους εργαζόμενους με κατάληψη και επιβολή των αποφάσεων τους. Με αλλα λόγια ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ! Κι αυτό γιατί οδηγός των εργατών δεν είναι κάποια κομματική ή συνδικαλιστική γραφειοκρατία, αλλά η ίδια η ανάγκη! Μετά από σχεδόν 19 μήνες ανεργίας, οι δεκάδες εργαζόμενοι της Βιο.Με. δεν μπορούν να περιμένουν άλλο τη κωλυσιεργία στις απαντήσεις από την κρατική εξουσία, αλλά ούτε το "κρυφτούλι" της εργοδοσίας. Στο εργοστάσιο της Βιο.Με., στα χέρια των εργατών της βρίσκεται συγκεντρωμένη όλη η πείρα, όλη η δύναμη αλλά και όλη η αποφασιστικότητα να ανοίξει το εργοστάσιο. 
Δίπλα στους εργάτες της Βιο.Με. βρίσκεται η πλατιά αλληλεγγύη απ' ολόκληρη την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό. Δεκάδες πρωτοβουλίες και συλλογικότητες του κινήματος, μαζί με σωματεία και συσπειρώσεις εργαζομένων και ανέργων, αγωνιζόμαστε μαζί τους για να κάνουμε τη Βιομηχανική Μεταλλευτική το πρώτο εργοστάσιο στην Ελλάδα που κάνει πράξη το σύνθημα: ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ. Το εργοστάσιο που ανοίγει τον δρόμο!
Όμως δεν περιμένουμε, ούτε επιδιώκουμε να είναι το μόνο. Αλληλεγγύη στον αγώνα των εργατών της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής σημαίνει σε κάθε εργοστάσιο, σε κάθε επιχείρηση, σε κάθε πόλη και γειτονιά, να σπείρουμε τον σπόρο του αγώνα, να φυτρώσει το δέντρο της εργατικής αυτοδιαχείρισης, να ζήσουμε χωρίς αφεντικά... 
Σε αυτή τη κρίσιμη φάση του αγώνα, καλούμε κάθε εργαζόμενο και άνεργο, κάθε σωματείο και συσπείρωση να πάρει τώρα θέση μάχης και υπεράσπισης των εργατών της Βιο.Με. Να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις το επόμενο βήμα: να είμαστε δίπλα τους όταν θα ανοίξει το εργοστάσιο, να είμαστε δίπλα τους σε κάθε βήμα του αγώνα. Αυτός ο αγώνας είναι αγώνας όλων μας!
Με τα λόγια των ίδιων των εργατών της Βιο.Με.:
"Οι εργαζόμενοι της Βιο.Με. συνάδερφοι και συναγωνιστές είναι μια χούφτα άνθρωποι. Σαν μια χούφτα που κλείνει μέσα της χιόνι. Που την κάνουμε χιονόμπαλα και την πετάμε. Την πετάμε στην πλαγιά και αυτήν αρχίζει και κατρακυλάει και όσο κατρακυλάει τόσο μαζεύει χιόνι, και μαζεύει κι άλλο χιόνι, κι άλλο και όλο μεγαλώνει αυτή η μπάλα και γίνετε όλο και μεγαλύτερη!! Και μαζεύει και κολλάει πάνω της εργαζόμενους, ανέργους, νοικοκυρές, φοιτητές, αγρότες. Και φυσικά η αλληλεγγύη φροντίζει να μην χτυπήσει πουθενά και σπάσει να φτάσει στο τέλος της πλαγιάς αλώβητη και να έχει γίνει μεγάλη σαν την γη.
Τότε συνάδερφοι και συναγωνιστές και μόνο τότε θα μπορέσουμε να πούμε πως νικήσαμε!!"
Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης
και στήριξης του αγώνα των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής
ΝΕΑ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ Ε.Κ.Θ.

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

με ξένα κόλυβα...

ΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ Ο ΠΗΡΟΥΝΙΑΣ ΚΑΝΕΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΕΣ.

Σήμερα 26/11/2013 στο ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ο "φιλάνθρωπος" Γεώργιος Πηρούνιας οργανώνει συναυλία και έκθεση ζωγραφικής για τα παιδιά της UNISEF.

Για  τα παιδιά των εργαζομένων που απασχολεί στα έργα του και πεινάνε γιατί δεν έχει πληρώσει 5 μήνες τους γονείς τους κουβέντα.

ΠΕΚΟΠ
 

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Καμία δίωξη σε κανένα συνάδελφο, συναγωνιστή, απεργό.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Είναι περίεργο, που η “υπηρεσιακή ανικανότητα” του συναδέλφου και συναγωνιστή Θ. Τσαλούχου, ανακαλύφθηκε μέσα σε περίοδο απεργιακών κινητοποιήσεων των ΟΤΑ.
Και επισημαίνεται από αυτούς, που αφενός είναι υπεύθυνοι για την αξιολόγησή του και τοποθέτησή του, αφετέρου, την προηγούμενη περίοδο των απεργιακών κινητοποιήσεων, δεν είχαν εκδηλώσει φανερά καμία μομφή στην υπηρεσιακή επάρκειά του.
Η μη στήριξή του, από το ΔΣ του Συλλόγου μας, των εργαζομένων στους ΟΤΑ Μαγνησίας, δείχνει, παρά τις πολιτικές διαφορές που υπάρχουν, πολιτική μυωπία και καιροσκοπισμό, έλλειμμα εργατικής αλληλεγγύης και αδυναμία κατανόησης των πραγματικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε σαν κλάδος, αλλά και σαν εργατική τάξη.
Καμία δίωξη σε κανένα συνάδελφο, συναγωνιστή, απεργό.
Απέναντι στο σύνθημα και πρακτική του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, “Αντισταθείτε μέχρι να πεθάνετε”, αντιτάσσουμε το σύνθημα, “Εξεγερθείτε μέχρι να τους ανατρέψουμε”.
Και αυτό γίνεται μόνο με την υιοθέτηση του αιτήματος της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας, που κερδίζει συνεχώς έδαφος.
Για να πάρουμε τις τύχες της ζωής μας στα δικά μας χέρια.

Ανδρέας Ξηρομερίτης
Κίνηση Μετωπικής Ανατροπής ΟΤΑ (ΚΙΝΗ.Μ.Α)
Μέλος της Πρωτοβουλίας για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών Μαγνησίας (ΑΚΑΕ)

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

ΒΟΛΟΣ: Φωτογραφίες κι ενημέρωση από την συζήτηση-οργάνωση μαχητικού κινήματος ανέργων/επισφαλών/κοινωφελών


πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών στη Μαγνησία

ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΡΓΩΝ / ΕΠΙΣΦΑΛΩΝ / ΚΟΙΝΩΦΕΛΩΝ

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 18/11/2012 η προγραμματισμένη εκδήλωση – συζήτηση της πρωτοβουλίας για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (ΑΚΑΕ) στη Μαγνησία που αφορούσε το ζήτημα των κοινωφελών αλλά και των επισφαλών και ανέργων.
Όπως είναι γνωστό οι εργαζόμενοι στις κοινωφελείς υπηρεσίες, μέσω των ΜΚΟ, αποτελούνε την ομάδα εργαζομένων στην οποία, κάτω από την πίεση της ανικανότητας της κυβέρνησης να διαχειριστεί το ζήτημα της ανεργίας, αντικατοπτρίζεται όχι μόνο η διάθεσή της να δημιουργήσει μια νέα κοινωνική ομάδα εργαζομένων - δούλων που με σκυμμένο κεφάλι θα εργάζονται υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, για έναν μισθό πείνας και χωρίς δικαιώματα αλλά, το χειρότερο, δεν θα ελπίζουνε και σε τίποτα αφού μετά το πέρας του πεντάμηνου που θα εργάζονται στα κοινωφελή προγράμματα θα τους περιμένει η ανεργία όπως το ρέμα περιμένει τα γέρικα άλογα. Από την άλλη, οι γραφειοκράτες, απαλών χρωμάτων και συνειδήσεων ‘’ εργατοπατέρες ‘’ συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και των Εργατικών Κέντρων υποστηρίζουνε ανοιχτά το έγκλημα με την συνεργία δημάρχων και δημοτικών συμβούλων. Κι όλα αυτά στο βωμό ενός χρέους που δεν αναγνωρίζεται στη συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.
Πολύ σημαντική υπήρξε η παρουσία συναγωνιστών από την ‘’Σωματειακή Επιτροπή Εργαζομένων ΚΟΧ Αγ. Αναργύρων – Καματερού‘’ καθώς και από το σχήμα ‘’άνεργοι-ες από τις γειτονιές της Αθήνας‘’. Έτσι η συζήτηση δεν είχε στενό τοπικό χαρακτήρα αλλά πήρε μια πλατύτερη μορφή που κάλυπτε τις αγωνίες των εργαζομένων που παρεβρέθηκαν αλλά και έδινε απαντήσεις σε ερωτήματα που έμπαιναν για πανελλαδική δράση με συνελεύσεις και γενικότερη οργάνωση.
Για την οργάνωση των κοινωφελών πρέπει να σπάσει ο φόβος που σπέρνει η τοπική συνδικαλιστική γραφειοκρατία και ο δήμαρχος Βόλου με τους απεργοσπαστικούς τους μηχανισμούς και να υπάρξει μια πραγματικά άμεση επαναστατική προοπτική που θα δώσει ελπίδα στη δουλειά και τη ζωή.
Βασικοί άξονες της συζήτησης ήτανε η καπιταλιστική κρίση, η ανάγκη του αστικού κράτους να δημιουργεί ομάδες εργαζομένων που θα εργάζονται για το ‘’καλό του  κοινωνικού συνόλου‘’  αλλά στην ουσία θα το κάνουνε υπό την μορφή κάτεργου όπως έγινε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζιστών. Όπως και να το δει κανείς πάντως δεν μπορεί να σβήσει την ιστορία και να αμφισβητήσει το ιστορικό γεγονός ότι μετά τους κοινωφελείς της Βαϊμάρης ήρθανε οι δούλοι των Ες Ες.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η άποψη του σ. Ανδρέα Ξηρομερίτη, εργαζόμενυ στους ΟΤΑ και μέλους της πρωτοβουλίας για ΑΚΑΕ στην Μαγνησία που συντόνιζε και την συζήτηση, ο οποίος τόνισε την ανάγκη να γραφτούνε όλοι οι επισφαλείς, οι άνεργοι και οι κοινωφελείς στα σωματεία προκειμένου να αντιπροσωπεύονται στους αγώνες που πρέπει να κάνουνε για τα καθημερινά ζητήματα αλλά και για τα ζητήματα πάλης για την εξουσία των εργαζομένων ενώ όλα αυτά συνδέονται με ένα κοινό νήμα. Αυτοοργάνωση, συνελεύσεις, συντονισμός κοινωφελών όλης της χώρας για την ανατροπη της κυβέρνησης και την απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών της εργατικής τάξης. Αυτή ήτανε και η ταυτόσημη άποψη όλων των παρευρισκόμενων που τόνισαν την ανάγκη για συσπέιρωση κάτω από την σημαία ενός κέντρου αγώνα εργαζομένων που θα παλεύει μακρυά από κάθε γραφειοκρατία για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης όχι πάνω από αυτήν αλλά με αυτήν.
Γενικότερα η εκδήλωση θεωρείται επιτυχημένη όχι τόσο από την πλευρά της αριθμητικής παρουσίας όσο από αυτήν της δυναμικής της και του γεγονότος ότι οι εργαζόμενοι δεσμεύτηκαν να προσπαθήσουν, μέσα στις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν γι’ αυτούς να δημιουργήσουν συνελεύσεις τις οποίες θα υποστηρίζει ανοικτά η πρωτοβουλία ΑΚΑΕ.

Το μέλλον ανήκει στους εργαζόμενους που συσπειρώνονται ενάντια στους καταπιεστές τους.

Νέα Προοπτική τεύχος#538# Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012




Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

Όχι στην ταξική γενοκτονία


Κάλεσμα αγώνα για την υγεία

Όχι στην ταξική γενοκτονία
Την ώρα που: Οι μισθοί μας τσακίζονται, μαζί με κάθε εργασιακό δικαίωμα, τα νοσοκομεία συρρικνώνονται και κλείνουν και η δημόσια υγεία καταρρέει

 Καλούμε
όλους τους εργαζόμενους στον χώρο της υγείας με οποιαδήποτε σχέση εργασίας (νοσηλευτές γιατρούς, εργολαβικούς, κάθε εργαζόμενο στον ιδιωτικό ή στον δημόσιο τομέα υγείας), να ενωθούν, να οργανωθούν και να αντιδράσουν.


Την ώρα που: Τα φάρμακα και η νοσηλεία στα νοσοκομεία γίνονται πολυτέλεια, και μόνο για τους έχοντες και κατέχοντες. Η κοινωνική πρόνοια καταρρέει και οι χρόνια πάσχοντες, οι ανάπηροι, οι φτωχοί ,οι μετανάστες, οι ανασφάλιστοι ρίχνονται στον καιάδα

Καλούμε
όλο τον λαό να αντισταθούμε μαζικά και να διεκδικήσουμε το αναφαίρετο δικαίωμα μας, το δικαίωμα στην υγεία μας  και στην ίδια την ζωή.

Τώρα είναι η ώρα Να πάρουμε την υπόθεση της υγείας στα χέρια μας και να δράσουμε απέναντι στην ληστοσυμμορία που βάφει καθημερινά τα χέρια της με το αίμα μας για να πλουτίσουν τα αφεντικά

Η ζωή του εργαζόμενου λαού δεν είναι για τα σκουπίδια, είναι η τρόικα των τοκογλύφων και η κυβέρνηση των δοσίλογων.


Η πρωτοβουλία για ένα «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΕΡΓΑΤΩΝ» σας καλεί να συζητήσουμε για  την κατάσταση στον χώρο της υγείας και τους τρόπους αντίστασης.

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Απεργία Διαρκείας


ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΕΕ

14 ΝΟΕΜΒΡΗ 2012 

Αθήνα 14 Νοέμβρη 2012

Η συνέλευση των εργαζόμενων στο ΤΕΕ στις 14 Νοεμβρίου αποφάσισε να κηρύξει 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες ξεκινώντας από Δευτέρα 19 Νοέμβρη με αιτήματα:  

  • Να παρθούν πίσω όλα τα μνημόνια και οι εφαρμοστικοί τους νόμοι
  • Καμιά διαθεσιμότητα καμιά απόλυση στο δημόσιο
  • Πλήρης κάλυψη των αναγκών των εργαζόμενων σε παιδεία υγεία αξιοπρεπή διαβίωση.
  • Πλήρης κάλυψη των οικονομικών του ΤΕΕ από το δημόσιο μετά την κατάργηση της χρηματοδότησης του.
Αναλαμβάνει να καλέσει σε σύσκεψη εργαζόμενους και συνδικαλιστές στο δημόσιο για κοινή δράση στην κατεύθυνση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας για την κατάργηση των μνημονίων. 

Αποφασίζει να γίνει την Τρίτη 20 Νοέμβρη συγκέντρωση μπροστά στο ΤΕΕ στις 10πμ και διαδήλωση στο ΥΠΟΜΕΔΙ με συγκέντρωση εργαζομένων και συνάντηση με τον Υπουργό και συνέλευση την ίδια μέρα για αποφάσεις. 

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους στο ΤΕΕ να συμμετέχουν στη απεργία και την διαδήλωση.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να συμμετέχουν στην περιφρούρηση της απεργίας

 

 

 

 

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

ΒΟΛΟΣ: Συζήτηση-Οργάνωση ενός μαχητικού κινήματος Άνεργων/Επισφαλών/Κοινωφελών, Κυριακή 18/11

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας ξεκίνησαν στο νομό Μαγνησίας με μια μικρή καθυστέρηση σε σχέση με άλλες περιοχές της χώρας.
Η ενοικίαση ανέργων μέσω ΜΚΟ αλλά και μέσω της ίδιας της ΓΣΕΕ και κατά τόπους εργατικών κέντρων (μαζί και το ΕΚΒ) μαζί με την πλήρη κατάργηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων διαμορφώνουν ένα νέο τύπο εργαζόμενου που θα αποτελέσει πρότυπο για το σύνολο του εργαζόμενου πληθυσμού με τα αλλεπάλληλα μνημόνια.
Παράλληλα, οι συνδικαλιστικές μας οργανώσες μετατρέπονται στην μεγαλύτερη εταιρία ενοικίασης ανέργων σε όλη τη χώρα επιβάλλοντας το μνημόνιο σε τουλάχιστον 60.000 εργαζόμενους των κοινωφελών προγραμμάτων.

Η εμπειρία που έχει αποκτηθεί τόσο από σχήματα ανέργων στην Αθήνα αλλά και στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας θα συζητηθεί διεξοδικά για τη συγκρότηση και στη περιοχή μας ενός μαχητικού κινήματος ανέργων, επισφαλών και κοινωφελών εργαζομένων.

ΚΥΡΙΑΚΗ, 18 ΝΟΕΜΒΡΗ, 12πμ, ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΊΟΥ ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΩΝ, ΒΟΛΟΣ
(Η αίθουσα είναι στην είσοδο του τελωνείου του λιμανιού Βόλου, σχεδόν απέναντι από το Δημαρχείο Βόλου)


Πρωτοβουλία για ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΕΡΓΑΤΩΝ (Μαγνησίας)
Τηλ. Επικοινωνίας: 6972004219, 6970967338,6932383052,6972967981

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Όλοι αύριο Τρίτη 6 Νοέμβρη: 10.30πμ ΜΟΥΣΕΙΟ

Η Πρωτοβουλία για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών καλεί τους εργαζόμενους στην Αθήνα στην 48ωρη απεργία 6 & 7 Νοέμβρη, με προσυγκέντρωση και διαδήλωση την Τρίτη στο Μουσείο στις 10.30 πμ.
 
  • Κάτω η κυβέρνηση και τα μνημόνια
  • Διαγραφή του χρέους
  • Έξω η Τρόικα
  • Γενική Πολιτική Απεργία Διάρκειας
  • Εργατική Εξούσια
 
Αγώνας μέχρι την νίκη!

Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

ΒΟΛΟΣ: ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΤΑΞΙΚΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ


ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ ΤΡΙΤΗ 6/11 9.30πμ ΣΥΝΤΡΙΒΑΝΙ

 


ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ
ΤΡΙΤΗ 6/11 9.30 ΣΥΝΤΡΙΒΑΝΙ

Εδώ και 5 χρόνια βιώνουμε τον πόλεμο που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο στο παγκόσμιο σκηνικό της οικονομικής κρίσης. Μες σ' αυτά τα χρόνια είδαμε να δημιουργούνται στρατιές ανέργων έξω απ' τον ΟΑΕΔ, ουρές ανασφάλιστων έξω απ' τα νοσοκομεία, παιδιά χωρίς βιβλία και χωρίς δασκάλους στα σχολεία, τις συλλογικές συμβάσεις να ισοπεδώνονται και κάθε επίδομα να περικόπτεται. Μέσα σε 5 χρόνια έχει συντελεστεί μια ραγδαία υποτίμηση της εργατικής δύναμης, μια τεράστια καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, και ενώ το 2008 βιώσαμε την εξέγερση του Δεκέμβρη, σαν έκφραση οργής και αγανάχτησης για ότι ζούσαμε ήδη, σήμερα βλέπουμε τη Χρυσή Αυγή μέσα στη βουλή, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης να πολλαπλασιάζονται και το παρακράτος να "αλωνίζει" στις γειτονιές με πογκρόμ κατά των μεταναστών και οποιουδήποτε "διαφορετικού".

Μπροστά σε αυτές τις βίαιες εξελίξεις και την ολοκληρωτική επίθεση, οι δυνάμεις του εργατικού κινήματος πολλές φορές απάντησαν δυναμικά. Με αρχή το Δεκέμβρη του 2008, ξέσπασε ένα κύμα απεργιακών κινητοποιήσεων που κορυφώθηκε στις απεργίες του Μάη-Ιούνη 2011, τις διαδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου 2011 και τις κινητοποιήσεις ενάντια στη ψήφιση του μνημονίου 2 τον Φλεβάρη 2012. Όλα αυτά ήταν το έδαφος για να γεννηθούν μεγαλύτεροι αγώνες που το περιεχόμενο τους ξεπερνάει πραγματικά ή εν δυνάμει την απλή υπεράσπιση εργασιακών κεκτημένων. Ο αγώνας της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, με το πρόταγμά του για αυτοδιαχείριση της παραγωγής και άμεση δημοκρατία στην βάση των σωματείων δείχνει τον δρόμο για την κοινωνική χειραφέτηση. Η απεργία των εργολαβικών του ΑΠΘ, που ήδη μετρά αρκετές βδομάδες, δείχνει την αναγκαιότητα του αγώνα ενάντια στις δουλοκτητικές "νέες σχέσεις εργασίας", ενώ οι φοιτητικοί αγώνες που στηρίζουν την απεργία αποτελούν σημαντικό βήμα σύνδεσης των εργατικών και φοιτητικών αναγκών. Ένας πραγματικός κοινωνικός πόλεμος μαίνεται στις Σκουριές Χαλκιδικής, που αποκαλύπτει τα υγιή αντανακλαστικά και την αποφασιστικότητα των κατοίκων. Αυτοί οι αγώνες, αλλά και όλες οι μικρές και μεγάλες αντιστάσεις, ατομικές και συλλογικές, που σκόρπια αλλά υπαρκτά κοντράρονται με την εργοδοσία και το κράτος κινούν και δίνουν νέα μορφή στο εργατικό κίνημα.

Τί στάση όμως κρατά ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός απέναντι σε αυτούς τους αγώνες και πώς απαντά σε ένα σύστημα που προσφέρει μόνο φτώχεια, εξαθλίωση και καταστολή; Από τη μια η ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, έχει ταχθεί ξεκάθαρα με την πλευρά του κράτους και της αστικής τάξης, προσπαθώντας να εκτονώσει και να ελέγξει την οργή με απεργίες "τουφεκιές" ενώ παράλληλα, μέσω των προγραμμάτων κοινωφελούς δουλείας μετατρέπεται στον νταβατζή του κεφαλαίου καταργώντας ακόμη και την εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας. Από την άλλη, το ΠΑΜΕ με άφθονη επαναστατική ρητορεία μεταθέτει τις λύσεις στη δευτέρα εργατική παρουσία που περνάει μέσα από την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ. Με τη λογική της υποταγής του εργατικού κινήματος στο κόμμα, οδηγούν ακόμη και τους πιο ηρωικούς αγώνες, όπως της Χαλυβουργίας, σε απομόνωση και τελικά σε ήττα, ενώ καταγγέλλουν όσους δεν ελέγχουν ως σεχταριστικούς ή συντεχνιακούς. Τέλος, ακόμη και η πρωτοβουλία πρωτοβάθμιων σωματείων έχει καταλήξει ένας συντονισμός πολιτικών γραφείων (ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ), που "αλληθωρίζει" προς την κάλπη και έχει γίνει απλή ουρά της ΓΣΕΕ, χωρίς να προσφέρει τίποτε καινούριο στους ταξικούς αγώνες.

Σε μιά εποχή, όπου είτε με Ευρώ, ειτε με Δραχμή το σύστημα της εκμετάλλευσης σαλπίζει τη φτώχεια και την εξαθλίωση της κοινωνικής πλειοψηφίας ενώ ταυτοχρονα εξοπλίζει το κρατικό χέρι της καταστολής και του φασισμού τίθεται ως επιτακτική ανάγκη η οργάνωση των αγώνων από την ίδια την εργατική τάξη μέσω της συγκρότησης ανεξάρτητου κέντρου αγώνα, που θα συντονίζει ταξικά σωματεία βάσης, επιτροπές αγώνα, λαϊκές συνελεύσεις, εργάτες ,ανέργους σε ένα κοινωνικό κίνημα βάσης. Σε αυτό το πλαίσιο δημιουργήθηκε η πρωτοβουλία για τον συντονισμό σωματείων βάσης, εργαζομένων, ανέργων και συλλογικοτήτων.

ΑΠΑΝΤΟΥΜΕ

Τα εργοστάσια στα χέρια των εργατών. Αυτοδιαχείριση σε όλους τους χώρους δουλειάς. Όλα τα μέσα παραγωγής να περάσουν στα χέρια αυτών που παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας. Από εργοστάσια σε εμπορικά καταστήματα, από εμπορικά καταστήματα σε χωράφια και αγρούς, οι εργαζόμενοι με όπλο τους την αυτοδιαχείριση να αναλάβουν την παραγωγική διαδικασία, να την διευθύνουν μόνοι τους και να την κατευθύνουν προς το συμφέρον όλης της κοινωνίας. Μπορούμε χωρίς αφεντικά και θα τα καταφέρουμε.
Ο αγώνας στα χέρια των εργατών. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε είναι αναγκαία η δημιουργία και στήριξη ταξικών εργατικών σωματείων βάσης που αποκλειστικό τους όργανο θα είναι η γενική τους συνέλευση, στην οποία θα παίρνονται αγωνιστικές αποφάσεις με άμεση δημοκρατία έξω από κάθε λογική ανάθεσης και γραφειοκρατίας.
Αγωνιζόμαστε για πανεργατική γενική πολιτική απεργία διαρκείας για να ανατρέψουμε τον κοινωνικό μεσαίωνα της φτώχειας και της εξαθλίωσης που το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο χτίζει γύρω από τις ζωές μας. Για να απεργήσει κάθε επιχείρηση και κάθε εργοστάσιο. Για να πάρουμε στα χέρια μας τις ζωές που μας ληστεύουν!

ΝΕΑ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΔΕΥΤΕΡΑ 7μμ ΕΚΘ (Ολύμπου και Αριστοτέλους)
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ 48-ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ-ΤΕΤΑΡΤΗ 6-7/11

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ
ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΒΑΣΗΣ, ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, 
ΑΝΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ



Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Νίκο, θα πας με τους εργοδότες;

Νίκο, θα πας με τους εργοδότες; 

Με το Νίκο Φωτόπουλο, πρώην πρόεδρο και πιθανότατα νυν της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ενός από τα μεγαλύτερα σωματεία της χώρας και με κομβικό ρόλο στη παραγωγική διαδικασία, δεν γνωριζόμαστε προσωπικά.
Αλλά καθένας που μάχεται στο δρόμο και παρακολουθεί με προσοχή τις εξελίξεις μέσα στο εργατικό κίνημα, γνωρίζει τις προτάσεις και τη δράση του, καθώς προσπάθησε να συνδέσει τη τύχη της ΔΕΗ με τα συμφέροντα του λαού, μπαίνοντας μπροστά σε πολλές περιπτώσεις.
Ο ίδιος, με δραματικούς τόνους, έχει καλέσει τη ΓΣΕΕ (ανεπιτυχώς μέχρι σήμερα) να υιοθετήσει ένα σοβαρό σχέδιο δράσης εναντίον της κυβέρνησης, των τροϊκανών και των μνημονίων.
Το προτεινόμενο σχέδιο των ελεγχόμενων 48ωρων επαναλαμβανόμενων απεργιών, με καταλήψεις δημοσίων κτιρίων κι όλες τις άλλες δράσεις που οδηγούν ίσα-ίσα μέχρι στην αναδιάρθρωση ή πτώση της σημερινής κυβέρνησης γίνεται ανέφικτο γιατί η ηγεσία που καλείται να το αποφασίσει, να το σχεδιάσει και να το υλοποιήσει είναι η ΓΣΕΕ.
Τα πράγματα όμως δεν έχουν μείνει πια εκεί που ήταν χθες, όχι μόνο λόγω της δραματικής κατάστασης των εργαζομένων, ανέργων ή των νέων δυσβάστακτων μέτρων αλλά εξαιτίας στο που βρίσκεται η ΓΣΕΕ, η οποία καλείται επιτακτικά να φτιάξει ένα σχέδιο δράσης.
Είναι γνωστό αλλά όχι ευρέως ότι η ΓΣΕΕ μέσω του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ υπέγραψε επισήμως το μνημόνιο για χιλιάδες άνεργους που μπήκαν στα υποτιθέμενα προγράμματα της Κοινωφελούς εργασίας. Ένα τροϊκανό μνημονιακό σχέδιο για 60.000 εργαζομένους χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα που κατευθύνεται με μαθηματική ακρίβεια στο σύνολο των εργαζομένων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και που πρόθυμα θα το προωθήσει η ΓΣΕΕ, αν συνεχίσει να παίρνει τη προμήθεια επί των υλοποιούμενων προγραμμάτων.

Η διαχωριστική γραμμή μέσα στο εργατικό κίνημα έχει πλέον μετατοπιστεί και δεν είναι ανάμεσα σε ένα άτολμο, ανεπαρκές σχέδιο πάλης της ΓΣΕΕ των εργοδοτικών συνδικαλιστών σε αντιπαράθεση με ένα σαφώς μαχητικότερο σχέδιο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ (αν και στις 26/9 ακούστηκε από πολλές πλευρές το αίτημα της Γενικής Απεργίας Διαρκείας) αλλά ανάμεσα σε εργοδότες συνδικαλιστές που υπέγραψαν το μνημόνιο και στους εργαζόμενους που θέλουν να το καταργήσουν τώρα.
Το ερώτημα που μπαίνει είναι αν ο Σαμαράς κι οι εργοδότες έρχονταν να βγάλουν λόγο μπροστά στις εργατικές μάζες που απεργούν, τι θα έκανε ο Νίκος; Βέβαια, οι εργοδότες μνημονιακοί συνδικαλιστές επινοικίασης εργαζομένων είναι πανέξυπνοι. Χρησιμοποιούν τη σκιά τους για να κρύψουν τα εγκλήματά τους. Ζώντας όμως κανείς στη σκιά των άλλων, το πιθανότερο είναι να γίνει ο ίδιος σκιά του εαυτού του.

Για να υλοποιηθεί το σχέδιο Φωτόπουλου απαιτείται μια ρήξη με τη συνδικαλιστική πουλημένη γραφειοκρατία ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ και για να υλοποιηθεί το δικό μας αίτημα της γενικής απεργίας διαρκείας, που έγινε αίτημα πολλών μετά από δεκάδες 24ωρες απεργιακές τουφεκιές ή και 48ωρες λιτανείες στη Βουλή που τελικά βούλιαξαν τη ζωή εκατομμυρίων εργαζομένων, απαιτείται η συγκρότηση ενός, Ανεξάρτητου (από κράτος, την εργοδοσία και τους εργοδότες συνδικαλιστές γραφειοκράτες) Κέντρο Αγώνα των Εργατών (ΑΚΑΕ) με μια επαναστατική πολιτική.
Το μήνυμα αποστοίχισης από τη ΓΣΕΕ θα μπορούσε να δοθεί στη 48ωρη απεργία βάζοντας η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ τη συγκέντρωσή της στο Μουσείο, μπαίνοντας μπροστά στη μάχη με το σύνθημα «Όλοι μαζί, χωρίς τους εργοδότες συνδικαλιστές, εμπρός για γενική απεργία διαρκείας»; Είναι απίθανο με όρκους πίστης στη ΓΣΕΕ κι ακόμα πιο επικίνδυνο  να περιμένει κανείς το συνέδριο της ΓΣΕΕ για να «φτιάξει» τους συσχετισμούς.
Κάθε συνδικαλιστής, εργαζόμενος, άνεργος, κοινωφελής και μη, πρέπει σήμερα να πάρει μια σαφή θέση: Θα μείνουμε μαζί με τους προδότες της εργατικής τάξης, τους ρουφιάνους συνδικαλιστές εργολάβους της τρόικας μέσα στο εργατικό κίνημα ή θα δημιουργήσουμε μια αυτόνομη οργάνωση μάχης για να νικήσουμε;
 2/11/2012
Γιάννης Χατζηγιάννης
Μέλος της Πρωτοβουλίας ΑΚΑΕ Μαγνησίας


ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ
(αριστερά και δεξιά)
ΚΛΙΚ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ